Πεποιθήσεις στην κακοποίηση γυναικών

 Έχει χαραχτεί στη μνήμη μου συζήτηση με ωφελούμενη στο κέντρο κακοποιημένων γυναικών πριν μια δεκαετία. Ήταν σε άσχημη κατάσταση από την κακοποίηση που δεχόταν. Ρώτησα κάπως έτσι:

 -Τι σας εμποδίζει να φύγετε από τη σχέση;

- (παύση)….μπορεί στο μέλλον να αλλάξει…

-Πόσο καιρό υπάρχει κακοποίηση στη σχέση;

-20 χρόνια...

Φάνηκε σε όλη της την έκταση η ρίζα του προβλήματος: Η ελπίδα. ‘Όχι η ελπίδα ότι η ζωή γενικά θα αλλάξει, αλλά η ελπίδα ότι ένας συγκεκριμένος άνθρωπος θα αλλάξει. Παραβιάζοντας κάθε λογική και παρά τις κραυγαλέες αποδείξεις για το αντίθετο. Στην πάροδο των ετών έψαξα αρκετά για τις υποσυνείδητες πεποιθήσεις που κρατούν μια γυναίκα σε κακοποιητική σχέση, γιατί αυτές τελικά γράφουν το σενάριο…

1)«Τον χρειάζομαι για να με σώσει». Βαθιά, βαθύτατη, εσφαλμένη πεποίθηση που πηγάζει από προσωπικά, οικογενειακά και συλλογικά βιώματα. Ακόμη και γυναίκες οικονομικά ανεξάρτητες, με υποστήριξη στη ζωή τους, νιώθουν ως μικρά ανήμπορα κοριτσάκια μέσα στην σχέση. Ξεκινούν τη σχέση για να τις προστατέψει ο σύντροφος από τον αφιλόξενο αυτό κόσμο  και καταλήγουν να πρέπει να προστατευτούν από αυτόν. Λησμονούν κάθε επίγνωση της προσωπικής τους δύναμης. Χάνουν την αίσθηση της ζωής ως πολυπαραγοντικού φαινομένου. Πιστεύουν ότι δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς τον σύντροφο, όχι μόνο οικονομικά, αλλά ούτε συναισθηματικά, ούτε υπαρξιακά. Ο σύντροφος γίνεται ταυτόχρονα δήμιος (όταν κακοποιεί) και μεσσίας (όταν αλλάξει)... 

Μόνο όταν νιώσει έστω και λίγο ικανή αν σταθεί στα πόδια της, θα μπορέσει να κάνει μια σοβαρή προσπάθεια να φύγει από τη σχέση. Η συναισθηματική βίωση και επιβίωση δεν έχει να κάνει με την εύρεση αντικαταστάτη. Έχει να κάνει με την απόφασή της, ότι όπως δεν χρειάστηκε έναν σύντροφο για να έρθει στη ζωή και να φτάσει στο σημείο που βρίσκεται, έτσι δεν θα τον χρειαστεί για να συνεχίσει τη ζωή της, ούτε για να φύγει από αυτήν. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε μια ψυχίατρος  «Σε αυτή την ζωή, μόνοι μας ήρθαμε, μόνοι φεύγουμε». Για την συνεξαρτητική γυναίκα αυτή η υπαρξιακή μοναξιά ακούγεται πολύ απειλητική- μέχρι να την αποδεχτεί. Μετά μπορεί να λειτουργήσει απελευθερωτικά. Μπορεί- με αρκετή προσπάθεια και επιμονή- να αλλάξει τις  εγκλωβιστικές πεποιθήσεις.

2)«Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν», «Δεν μπορώ να υπάρχω χωρίς αυτόν». Η συνεξαρτητική σχέση έχει στοιχεία «ειδωλολατρείας». Ο σύντροφος αποκτά θεϊκά στοιχεία, ιδιότητες που μόνο ο Θεός μπορεί να έχει. Αυτό εντείνεται από τις μεγαλομανιακές δηλώσεις του συντρόφου, όπως «Όταν είσαι μαζί μου, μη φοβάσαι τίποτα». Μια τέτοια δήλωση ακούγεται στους υπόλοιπους απωθητική, όμως στην γυναίκα-θύμα ακούγεται σαν το μάννα στην έρημο. Η πιο ακριβής προσέγγιση για αυτήν την περίπτωση είναι εκείνη των 12 βημάτων (των Ανώνυμων Συνεξαρτητικών), όπου οι γυναίκες αναγνωρίζουν ότι ουσιαστικά έχουν μετατρέψει το άλλο άτομο σε ανώτερη δύναμη (όπως εκείνες καταλαβαίνουν την έννοια ‘ανώτερη δύναμη’). Τα 12 βήματα βοηθούν την συνεξαρτητική να έρθει σε επαφή με τη ΔΙΚΗ ΤΗΣ ανώτερη δύναμη, και σιγά σιγά να αποσύρει την επένδυση δύναμης που έχει  προβάλει στον σύντροφο. 

3)«Χωρίς εκείνον, ούτε ο Θεός δεν θα με βοηθήσει». Η συνεξάρτηση έχει αγγίξει το υπαρξιακό επίπεδο συνείδησης. Νιώθει ότι μόνη της δεν έχει καμία αξία ως έμψυχο, ως ανθρώπινο πλάσμα και άρα δεν έχει δικαίωμα να υπάρχει. Ότι χωρίς εκείνον, δεν δικαιούται να ζει, δεν δικαιούται ούτε καν τη βοήθεια της ‘ανώτερης δύναμης’ (όπως εκείνη την καταλαβαίνει) ή της ζωής γενικά. Πιστεύει ότι μέσα από την δική του άδεια κι έγκριση, μόνο τότε μπορεί να επανενωθεί με το ανθρώπινο είδος και να είναι κατά κάποιο τρόπο μέλος του. Χωρίς αυτόν, δεν δικαιούται ούτε καν να υπάρχει, πόσο μάλλον να διεκδικεί.  Ο σύντροφος την έχει πείσει ότι μόνο μέσα από εκείνον θα μπορέσει να βρει την ανώτερη δύναμή της, συνεπώς εκείνος είναι η ανώτερη δύναμή της. Συνήθως το πετυχαίνει αυτό με ανελέητη κριτική, αλλά και χρησιμοποιώντας πολλά στοιχεία της κουλτούρας μας, όπως την ανδροκρατία στη θρησκεία και την λανθασμένη προτροπή κάποιων ‘πνευματικών’ συμβουλών ότι μέσα από την υπομονετική ανοχή της κακοποίησης για όλη της τη ζωή, θα ‘αγιάσει’… Όλες αυτές οι προσεγγίσεις είναι βαθιά μισογυνιστικές και πείθουν τη γυναίκα-θύμα ότι από μόνη της είναι ανίκανη να βρει δύναμη για τον εαυτό της.

4)«Θα μου τον φάνε οι άλλες γυναίκες» . Με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, ο σύντροφος της δείχνει ότι έχει κι άλλες επιλογές κι ότι κατά κάποιο τρόπο της κάνει χάρη που μένει μαζί της. Έτσι, ο εστιασμός της φεύγει από την άσχημη συμπεριφορά του κι επικεντρώνεται στις πιθανές ή πραγματικές ‘ανταγωνίστριες’, ακριβώς σε μια περίοδο που χρειάζεται την υποστήριξη των άλλων γυναικών. Η απειλή επικαλύπτει το πρωταρχικό ερώτημα, που είναι; «Αξίζει να είμαι μαζί του; Μου κάνει καλό;»

Αυτές οι απλές αλλά βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις κρατούν πολλές γυναίκες στην κακοποίηση. Διανοητικά, ως προτάσεις, δεν τις δέχονται. Αποτελούν όμως το βαθύτερο προγραμματισμό, τις ‘εντολές’ βάσει των οποίων εργάζεται το δικό τους λειτουργικό σύστημα. Είναι πανίσχυρες μέχρι τη στιγμή που θα αντιληφθούν την ύπαρξή τους. Όταν αποκτήσουν συναίσθηση ότι η ασφάλεια, η αγάπη και το νόημα της ύπαρξης βρίσκονται αλλού –γιατί αυτά τα 3 στοιχεία είναι που αναζητούν- τότε δεν έχουν πια ανάγκη την ψευδή ελπίδα ότι ο σύντροφος μπορεί να αλλάξει και μπορούν να προχωρήσουν με ενθουσιασμό, κι όχι φόβο, στο άγνωστο της ζωής τους.  

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 20/10/2020

Nothing is ever lost in God's mind

 Nothing is ever lost in God's mind.In His sense, there is no loss.There is the bittersweet recognition of someone dear not being visible again, but the person is not lost and the love is not lost either. Only the temporary form of the relationship changes. When threre is the heartfelt understanding that this is how things should be, this is how God arranged it, in the least -not the most, but the least- painful way, then there is a kind of peace in reposing the memory of the person in God's hands and that one day some, way you' ll meet again and all will be well Until then, the caring and the love of God that keeps all things safe is visible surrounding us in each and every moment.Rest in this presence.In nature, in the sky, in the wind. everywhere.All is as it should be and the temporary separation does nothing more than to strengthen the divine love, God's love, which is the only love there is and all other loves are born of this love...This spiritual love, formless, unatrached,is the everpresent consolation to everything...

Prekate Viktoria, 20/10/2020

Filling our hearts with Jesus' love

 I recently revisited Cindi Mc Menamin’s  book ‘Letting God Meet your Emotional Needs’ and was reminded and of the many core truths which, if were practised by women, there would be much less suffering and less abuse of women, as many would not stay in compromising situations. We, as women, are wired to give and receive love and nurturance. Devotion is in our nature, although all too often it goes to the wrong end.  If we have been in turmoil because of another’s rejection, abandonment, betrayal or even abuse, this book teaches us that Jesus is actually the best partner there can be, One whose love cannot fail and One that has chosen us. If we are open to receive and feel His love (and it takes some work to clear our souls and minds enough so that we can feel this love), then it doesn’t matter what another person did or didn’t do or could have done. We don’t need to figure it out for another, we don’t need to go into rage for what they didn’t give, we don’t need to go into longing for what they could have given. We don’t need to prove, fix or explain anything to anyone. All we need to do is open ourselves to His invitation to receive His love, which is the highest, purest, deepest, most fulfilling and genuine love there is. Why would we need to waste a moment longer over turmoil about a  human being’s failing love or lack of it? We need no one’s permission or mediation to access that love (despite the fact that some men think they are above Jesus for their partners or that only through male help could women access God). Yet, as sovereign human beings, God’s love is accessible to us all, as long as we do the hard work of clearing our hearts from the splinters of guilt and separation that prevents us from feeling it. Even if nothing happens again in our personal lives, even if we don’t receive the human love that societal judgment regards as necessary, we know in our hearts, we are lovable and loved by the best partner there can be  and in this awareness,  our life is a life well spent. 

Victoria Prekate, 12/9/2020, www .victoriaprekate.blogspot.gr

7 criteria for true love in a relationship

 

What are the signs of a man truly loving a woman? Many, but in my experience, these are the most crucial and they are important to recognize for women, in order to avoid unavailable or abusive relationships.

1)Does he care about your health? This is crucial, especially if there is a serious health issue. Even if the issue comes up during a phase of fighting or even temporary separation, it is a basic principle in any human relationship that ego issues go aside and any person who has the least caring for you, also cares about your health. Even if it is only about asking how you are and if you need any help. If he chooses silent revenge or petty egoism during a health issue, forget it.

2)You cannot be replaced by other people/friends/activities etc. You are a unique individual and in any healthy relationship, you deserve to be wanted to spend time with. Any excuses that other people/activities take away that time from you, are just that: excuses. It signifies something is wrong.

3)Does he wish to check in with you regularly? Does he want to share his day with you at the end of the day? This does not come as a sign of obligation or pressure, but in a healthy relationship it is a sign of an organic need to know about each other.

4)If he said or did something that hurt or upset you, does he care about your feelings? He may not agree with the way you see it, but does he at least care about the fact that you are upset? Rejecting your feelings with sarcasm of the type “you sensitive little thing…” is not acceptable. In any human relationship, if we are in our right mind, we do care about any negative effect our words and actions have on others. This does not mean that we go into a guilt trip or allow ourselves to be manipulated but there is a basic sense of caring- and we know when we crossed the boundary. If this caring and awareness is lacking, then something is wrong.

5)Does he commit quality time to be with you or is his occupation with you done hastily,  when it is convenient for him, just in order to ‘have’ you? Are you a priority or a convenience?

6) Does he let long periods of silence and withdrawal during conflict? Is this an ego punishment? How does he handle conflict?

7) Is he delighted to see you? Delight is the key word here. The essence of a relationship is to delight in each other. If his reaction when he sees you is lukewarm or one of boredom, think about if you deserve something better….

Victoria Prekate 31/8/2020